#Siziliako nekazaritza #zitrikoen laborantza #ur eskasia #nekazaritzakrisia #nekazaritza jasangarria #klimaaldaketa #nekazaritzaondarea #inpaktuekonomikoa
Siziliako zitrikoen erdi-erdian, krisia zabaltzen ari da. Alessandro Scire, Cataniako lautadako zitriko-nekazaria, etengabeko ur eskasiaren ondorio lazgarriak zuzenean ikusten ari da. Garai bateko laranja-arbolak lehortuta daude orain, beren fruituak urrituta eta sal ezinak dira ur faltagatik. Hau ez da arazo lokalizatua soilik; mendeetan zehar zitrikoen laborantzan oinarritu den Siziliako nekazaritzaren bizkarrezurra mehatxatzen du.
Siziliako zitrikoen industriaren sustraiak oso sakonak dira, uharteko aro islamiarrekoak eta XIX. Eskorbutoaren erremedio gisa esportazio-merkantzia irabazi izatera, zitrikoek Siziliako nekazaritza paisaia eta ekonomia moldatu dituzte. Hala ere, egungo uraren krisiak aurrekaririk gabeko erronka dakar, negu honetan 19etik izan den aldirik lehorrena markatuz.
Scire bezalako baserritarrentzat egoera larria da. Bere ardurapean 80 hektarea laranjondo dituelarik, etorkizuna iluna ikusten da, lehorteak ez baitu eteteko zantzurik erakusten. Eragina arintzeko ahaleginak egin arren, hala nola ura aurrezteko teknikak erabiltzea eta laborantza praktikak egokitzea, krisiaren tamainak areagotzen jarraitzen du.
Siziliako ur eskasia historikoa ez da behin-behineko atzerapausoa, eskualdeko nekazaritza-ondarearen eta egonkortasun ekonomikoaren mehatxu sakona baizik. Nekazariei laguntzeko, uraren kudeaketa jasangarriko praktiketan inbertitzeko eta hurrengo belaunaldietarako Siziliako zitrikoen industria babesteko premiazko ekintzak behar dira.