Nekazariek eskala osoko sistema autonomoen zain daude oraindik ekonomikoki zentzua izan dezaten.
Gerrit Kurstjens
Nekazaria, Australia
- Gerrit Kurstjens Herbehereetan jaio eta hazi zen, bertan kontratazio enpresa bat sortu zuen, gero simaurra garraiatzeko enpresa bat eta 1985etik simaurra garraiatzeko eta simaurra zabaltzeko makinen eraikuntza enpresa bat zuzendu zuen.
- 1996an enpresa hau saldu zuen eta (erdi)pentsio bat hartzeko asmoa zuen. Urtean 6 hilabetez Herbehereetan bizi nahi zuen eta beste 6 hilabete Australian. Praktikan, gauzak oso ezberdin joan ziren. Gaur egun Australian bizi da urtean gutxienez 10-11 hilabetez.
- 2001az geroztik, Australian hainbat etxalde erosi ditu alokairurako inbertsio gisa. 2006an 11,000 ha-ko laborantza-ustiategia erosi zuen eta bera lanean hasi zen.
Automatizazioa urte luzez existitu da hegazkin eta meatzaritza industrietan. Edukiontzi eta biltegien industrian, salgaiak modu autonomoan mugitzea guztiz normala da. Beraz, zergatik ez da hau baserriko ekipamenduaren kasua?
Ez da egokia edo ekonomikoa laborantza ustiategietarako
Badirudi egunero munduan nonbait, baserri-makina futurista autonomo berri bat garatzen ari dela, "laster merkatura aterako dena". Baina praktikan, askotan ez dira egokiak edo ekonomikoak laborantza ustiategietarako. Nekazaritza laborantza industria eskala osoko makina autonomoen zain dago oraindik ekonomikoki zentzua izateko.
Esate baterako, nekazari australiarrei ez zaie interesatzen 24 metroko zabalera duten landagailua operadore batek kontrolatutako bi traktore ezberdinek tiratutako 12 metroko zabaleko bi landaketarekin ordezkatzea. Eta zentzurik al du nekazari batek bere 48 metroko zabalera duen ihinztagailua ordezkatzea lau puntuko ihinztagailuz ordezkatzea, soro ertzetik tablet batekin kontrolatzen direnak? Hau garestiagoa bihurtzen bada, erantzuna, jakina, "ez" da.
Nekazariek behar dutena, lehendik dauden traktoreentzako "gehigarri autonomoa" da
Nekazariek kabinarik gabeko traktore bat behar al dute, traktore autonomoa dela erakusteko? Noski ezetz, makina “sentitu” nahi dute eremua hezeegiak eta bigunegiak izan daitezkeen eremuetan probatu behar dutenean, edo lanabesak eremu ezberdinetan behar bezala funtzionatzen duela ziurtatzen duten bitartean. Nekazariek behar dutena, lehendik dauden traktoreentzako "gehigarri autonomoa" da.
Milioika dolar gastatzen dira sistema autonomoen garapenean. Hori guztia oso gauza zirraragarria da, baina emaitza nekazarientzat ez bada ekonomikoa, zergatik kezkatu behar dute horretan inbertitzeko?
Produktu kimiko gutxiago eta lan gutxiago
Nekazariek lan errepikakorrak egin ahal izan nahi dituzte belar txarrak kontrolatzea, produktu kimiko gutxiago eta lan gutxiago erabiliz. Makina zeregin berri baterako egokitzearekin pozik badaude, kontrol autonomoa piztu eta etxera joan nahiko lukete. Borrokan ari dira egun osoan eta gau osoan traktorean ezer egin gabe eserita egoteko prest dauden langileak aurkitzeko. Australiako Broadacre laborantzako nekazariek euri gehiago jasotzen duten eremuetan lankideek bezainbeste laboreak ekoizteko bi aldiz hektarea estali behar dituzte.
Trafiko Kontrolatua Nekazaritza
Horretarako modu bat eskala-ekonomiak dira. Ez da harritzekoa gure inguruko baserri gehienek 5,000 ha baino gehiago hartzen dituztela. Trafiko Kontrolatua Nekazaritza (CTF) hartzeak makineria astunak eragindako trinkotze arazoa konpontzen du. No-Till eta spot ihinzketak ohiko praktika dira dagoeneko.
Sistema autonomoak praktika estandar bihur litezke, baldin eta sistema horiek nekazarien eskakizun praktikoak betetzen badituzte eta inbertsio batek finantza-zentzua badu. Badirudi oraindik ez garela puntu horretara iritsi.