#LandareenGaixotasunak # LaborantzaKudeaketa #Fungizidak #Biokontrola #Nekazaritza
Lepoko usteldura, Rhizoctonia solani onddoak eragindakoa, landare-gaixotasun arrunta eta suntsitzailea da, labore askori eragiten diena, barazkiak, frutak eta apaingarriak barne. Landarearen lepoko eskualdeari eragiten dio, zimeltzea, horia eta azkenean heriotza eraginez. Artikulu honetan, lepoko usteltzearen arrazoiak, sintomak eta ondorioak sakonduko ditugu eta dauden kudeaketa-estrategiak aztertuko ditugu.
R. solani onddoa lurzoruaren baldintza epeletan eta hezeetan hazten da, eskualde tropikal eta subtropikaletan arazo nagusi bihurtuz. Landarea zaurien edo irekigune naturalen bidez kutsatzen du eta lepoko eskualdea kolonizatzen du, kankroen garapena eraginez. Kankroek uraren eta mantenugaien fluxua murrizten dute, eta zimeltze eta horiztasun sintomak eragiten dituzte.
Lepoko usteltzeak ondorio handiak izan ditzake laborearen errendimenduan eta kalitatean. Hazkunde geldiaraztea, indarra murriztea eta heriotza ere eragin ditzake, nekazarientzat galera ekonomikoak eraginez. Gaixotasunak beste patogeno batzuen sarrera ere erraztu dezake, bigarren mailako infekzioak eta kalte gehiago eraginez.
Zorionez, hainbat kudeaketa estrategia daude lepoko usteldura kontrolatzeko. Horien artean, praktika kulturalak, kontrol kimikoa eta kontrol biologikoa daude. Laboreen errotazioak, lurzoruaren esterilizazioak eta saneamendu-praktikek lurzoruko inokulu-mailak murrizten lagun dezakete. Fungizidak ere erabil daitezke landareak infekzioetatik babesteko, eta Trichoderma spp bezalako biokontrol-eragileek. R. solani-ren hazkuntza kentzen lagun dezake.
R. solani-k eragindako lepoko usteldura landare-gaixotasun nagusi eta suntsitzailea da, laborearen errendimenduan eta kalitatean ondorio nabarmenak izan ditzakeena. Hala ere, gaixotasunaren kausak eta sintomak ulertuz eta kudeaketa-estrategia egokiak erabiliz, nekazariek haren eragina minimiza dezakete eta laboreak kalteetatik babestu ditzakete.